आंजर्ले गावाला विस्तृत समुद्रकिनारा लाभला आहे. सागर किनारी आणि खाडी काठची भरती – ओहोटीच्या वेळची जलक्रीडा पाहणे हा संस्मरणीय अनुभव आहे. सदाहरित वृळशारजीची शाल पांघरून अत्यंत नीरव वातावरणात गाव पहुडलेले असते. पक्षांच्या मंजुळ कुजणाने मूळच्या प्रसन्न वातावरणात आल्हादकारक भर पडते. मंदिराचे पांढरेशुभ्र कळस दूर अंतरावरूनच भक्तमंडळींना खुणावत असतात. गर्द झाडीत लपलेल्या मंदिराची मानवनिर्मित कलाकृती केवळ अनुपम आहे. पण या सगळ्या चराचराशी एकदां भावनिक तादात्म्य साधले की सकाळ – संध्याकाळच्या बदलत्या रंगानी रंगलेले मंदिर, चांदण्याच्या धूसर प्रकाशात आणि पौर्णिमेच्या सुधारसात स्नान करणारे मंदिर, पावसाळ्यातील सागराचेरौद्र तांडव आणि त्यावेळी धुवाधार पावसात सचैल स्नान करणारे मंदिर असे सौंदर्याचे परोपरीने अविष्कार केवळ रसिक मनालाच जाणवतात. दृक प्रत्ययापलीकडील आनंदभूमीत जाण्याची किमया,”हें तर देणे ईश्वराचे.”